Hoezo roze wolk?! Best pittig zo'n baby….

Zo heb ik dat in ieder geval wel ervaren en ik weet zeker dat ik hierin niet de enige ben, maar het blijft een moeilijk onderwerp om te bespreken, zeker wanneer je mensen om je heen hebt die dat niet zo hebben ervaren.

Ik kan mij nog zo goed herinneren dat het een hele onzekere periode is, vooral als je voor het eerst moeder bent geworden. Heel normaal dat je continue aan het aftasten bent of je het wel goed doet, of alle dingen die bij het moederschap horen normaal zijn en als je dan naast de liefde die je voor je baby voelt ook af en toe wat minder fijne gevoelens hebt dan vraag je je natuurlijk af of dit er ook bij hoort.

Ik weet nog heel goed dat ik aan een vriendin vroeg of zij haar kind af en toe ook wel eens het liefst even een dagje aan iemand anders kon geven, en dat zij zei dat ze dat niet had…..Ik begon meteen aan mijzelf te twijfelen en durfde dit eigenlijk ook niet meer bespreekbaar te maken. En dan heb je ook nog sociale media waarbij het lijkt dat iedereen die net moeder is geworden op een roze wolk lijkt te zweven, bij mij leek die wolk eerder te donderen.

Pittige baby
Mijn zoontje was een baby die ontzettend weinig sliep, overdag maar voornamelijk ook ’s nachts en daarbij huilde hij ontzettend veel. Uren van ontroostbaar huilen waarbij niks leek te helpen. Om gek van te worden. Dat huilen heeft zeker wel 10 maanden geduurd en het slechte slapen heeft ongeveer aangehouden tot zijn tweede verjaardag.

In die periode was ik ten einde raad, ik wilde heel graag uitzoeken waar dit door kwam. Ligt het aan mij, doe ik iets verkeerds of is er echt iets anders aan de hand? Voor mijn gevoel heb ik alles geprobeerd, kinderarts, osteopaat, homeopaat en heel veel verschillende methodes om hem beter te laten slapen of om hem stil te krijgen, zo had ik bijvoorbeeld gelezen dat het geluid van een stofzuiger werkt om een baby in slaap te krijgen dus ook dat werd geprobeerd….. Maar uiteindelijk hielp eigenlijk niets.

Ons leven stond in het teken hoe we hem het beste konden laten slapen en hoe we hem het beste konden troosten. Als hij sliep liepen we op onze tenen en als hij wakker was waren we bezig om hem rustig te krijgen of waren we bezig de dag zo in te delen zodat hij goed kon slapen.

Onzekerheid
Ondertussen hoorde ik steeds maar weer de goedbedoelde adviezen en dat elke baby huilt en dat het heel normaal is dat je minder slaap hebt. Rust, regelmaat en reinheid, dat foldertje heb ik wel tot 3 keer in mijn handen geduwd gekregen. Ik werd daar alleen nog maar onzekerder van en durfde dit steeds minder aan te kaarten bij anderen, ik dacht dat ik mij aanstelde……Genieten van het moederschap kon ik eigenlijk niet, ik was vooral bezig met overleven.
Ik was moe, uitgeput en had geen energie meer, laat staan dat ik kon genieten.

Ik had een kort lontje, veel frustraties en tegelijkertijd voelde ik mij schuldig tegenover mijn zoontje en schaamde ik mij voor anderen omdat ik niet de moeder was die ik wilde zijn. Wat ben ik tegen mijzelf aangelopen! En elke keer dacht ik: “volgende keer doe ik het anders, de volgende keer ga ik niet meer zo heftig reageren, vandaag doe ik het echt anders”. Maar zo simpel is het niet. Je hebt te maken met allerlei factoren, je omgeving, eigen overtuigingen en patronen waar je je vaak niet eens bewust van bent.

Tijd voor verandering
Ik wist wel dat er verandering moest komen. Ik moest beter voor mijzelf gaan zorgen. Dat betekende dat ik meer tijd voor mijzelf moest pakken en af en toe letterlijk afstand moest nemen. Dit was nodig om mijn batterij op te laden en ik merkte dat hoe vaker ik dit deed ik met méér positieve energie thuis kon zijn, dus dit was niet alleen positief voor mijzelf, maar zeker ook in het contact met mijn zoontje. Het moederschap heeft mij ontzettend veel over mijzelf geleerd en dat zal waarschijnlijk ook zo blijven.

Ik weet inmiddels ook dat het moederschap niet altijd over rozengeur en maneschijn gaat. Je staat gewoon voor een heleboel uitdagingen en zeker als je een pittige baby hebt. Je leven staat op zijn kop en alles is anders.....en ja, af en toe is dit niet leuk en kan dit behoorlijk zwaar zijn!

Laten we vooral naar elkaar luisteren en erkennen dat dit zo kan zijn zodat we steun ervaren in plaats van onzekerheid!

Sat, 19 September